Uit de krant: The Analogues

BFNLNieuws

‘Met je ogen dicht hoor je The Beatles’

The AnaloguesNog nooit klonk de muziek van de complexe, latere studio-albums van The Beatles live zo overtuigend als tijdens de optredens van The Analogues. Tot in Liverpool, de geboortegrond van The Beatles, oogst de Nederlandse band jubelende recensies en staande ovaties.

Liverpool, augustus 2018. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Alle 1700 stoelen zijn vanavond gevuld voor het optreden van The Analogues. Aan het begin van de liveshow in het monumentale Liverpool Philharmonic-theater zie je de zenuwen bij de bandleden. De stembanden bibberen en de aankondigingen klinken ietwat onwennig. Maar na de zinderende solo van gitarist Jac Bico in While My Guitar Gently Weeps, op ongeveer een kwart in het concert, veert het publiek op voor een ovationeel applaus. De spanning is eraf.

Coverbands

Wat The Analogues onder­scheidt van al deze coverbands is dat ze elke vorm van imitatie mijden.

Het optreden van de Nederlandse band in Liverpool is een van de hoofdattracties tijdens het International Beatleweek Festival, een evenement met lezingen, concerten, exposities en beurzen rond de beroemdste band ter wereld. In het deftige Adelphi Hotel en in The Cavern Club, een uit de krachten gegroeide replica van de oorspronkelijke club waar The Beatles in het begin van hun carrière speelden, treden non-stop Beatlescoverbands op uit onder meer Finland, Peru, Portugal, Argentinië en Mexico.

Wat The Analogues onderscheidt van al deze bands is dat ze elke vorm van imitatie mijden. Geen bloempotkapsels en Beatlespakjes dus, en ook geen imitaties van de stemmen van John, Paul, George en Ringo. Bij The Analogues draait het om het zo authentiek mogelijk reproduceren van het vaak razend ingewikkelde latere Beatles-repertoire. Het is muziek die The Beatles zelf nooit live ten gehore brachten, enerzijds omdat de groep in 1966 besloot niet langer op te treden voor hysterische menigtes, anderzijds omdat de studioalbums na 1966 vol technisch gecompliceerde, soms orkestrale effecten zitten, die toentertijd niet live waren te reproduceren.

Dat een groep Nederlanders dat nu toch doet en daar successen mee boekt, is een prestatie die aandacht trekt in binnen- en buitenland. Ook in Liverpool benadert de muziek van de groep de originele uitvoeringen tot in perfectie. Met je ogen dicht hoor je The Beatles, met je ogen open zie je een voortdurend van samenstelling wisselend gezelschap mannen en vrouwen op het podium dat in de verste verte niet lijkt op John, Paul, George en Ringo.

De tekst gaat verder na de video

Bij veel fans in de zaal, onder wie een hondertal meegereisde Nederlanders, zitten de Beatles-songs zo onder de huid en in het geheugen dat ze de normaalste zaak van de wereld lijken. De optredens van The Analogues laten echter horen dat er niets alledaags is aan de meeste late Beatles-songs, al was het maar omdat je de zes vaste bandleden en tien gastmuzikanten – samen bespelen ze 57 verschillende instrumenten – zichtbaar ziet zwoegen om al die vreemde geluidseffecten, klassiek aandoende melodieën en maffe overgangen waarheidsgetrouw te verklanken. Zelfs een nummer als Ob-la-di, Ob-la-da, op de plaat een vrolijk niemendalletje, blijkt in de live-uitvoering van The Analogues een vernuftig geconstrueerd liedje.

Tijdens de breekbare uitvoering van Julia komen links en rechts tissues uit handtassen. Ontroerend is ook de toegift Hey Bulldog, waarin Jan van der Meij vocaal mag excelleren. Van der Meij is een tijd uit de running geweest door aanhoudende oorsuizen, zo’n beetje de vervelendste aandoening voor een muzikant. Zijn rol tijdens de huidige tournee, die in het teken staat van The White Album, is om die reden beperkt. Door hem de spotlights te gunnen in de toegift van het ruim twee uur durende concert, hoort hij er toch helemaal bij.

Nederland, 2013 – 2015

Op feestjes hadden de bevriende muzikanten en Beatles-fans Bart van Poppel en Fred Gehring het regelmatig over hun gemeenschappelijke droom het latere studiowerk van The Beatles live ten gehore te brengen. ,,Je kent dat wel: op zo’n feestje praat je er heel enthousiast over en worden de plannen steeds wilder’’, zegt Gehring daar nu over. ,,Maar de volgende dag ga je weer gewoon naar je werk en verdwijnt het langzaam uit je systeem.’’

In de pub waar John Lennon als student menig uurtje doodsloeg.

In de pub waar John Lennon als student menig uurtje doodsloeg. © Daniel Burdett

In 2013 besluiten Van Poppel en Gehring serieus werk te maken van hun luchtkasteel. Zakenman Gehring, die in de jaren 90 door Tommy Hilfiger bij zijn modemerk was gehaald om de noodlijdende Europese tak van zijn imperium nieuwe impulsen te geven, is de financier van het project.

Multimiljonair Gehring benoemt Van Poppel tot bandleider. Laatstgenoemde sluit zich twee maanden op in zijn studio om de Beatles-albums Revolver en Magical Mystery Tour te ontleden en te analyseren.

In de jaren voor The Analogues maakte Van Poppel voor de reclamewereld covers van bekende nummers, bestemd voor radio- en tv-commercials. Van Poppel: ,,Ik had dus nogal wat ervaring in het ontrafelen, ontleden en reconstrueren van songs.

De multi-instrumentalist, bandleider en bassist in The Analogues, leest een halve bibliotheek over het instrumentgebruik en de opnametechnieken van de band. Met behulp van synthesizers achterhaalt en registreert hij maat voor maat, noot voor noot hoe The Beatles hun muziek precies speelden. Zo zoekt hij dagenlang in verschillende databanken met poezengeluiden naar de juiste miauw voor Good Morning, Good Morning. Ook een nummer als A Day In The Life, waarvoor The Beatles veertig orkestleden inhuurden die op verschillende geluidssporen vier verschillende partijen speelden, was een puzzel van jewelste. Van Poppel: ,,Er is geen bladmuziek, dus je bent aangewezen op je gehoor. Je moet soms raden en interpreteren. Al doende leren we ook. We worden elk jaar preciezer en waarheidsgetrouwer. Ook beginnen steeds meer mensen zich ertegenaan te bemoeien. Bandleden, geluidstechnici en zelfs mensen in het publiek.’’

Gehring: ,,Een toeschouwer mailde ons onlangs: weet je dat op 1 minuut 27 in het nummer Good Day Sunshine Lennon heel zacht ‘It Feels Good’ fluistert? Dat hadden we inderdaad niet gehoord.’’

Perfectionisten

© Els Zweerink

Van Poppel: ,,Laatst kregen we een mail van iemand die zei zeker te weten dat in Mother Nature’s Son het ritme wordt aangegeven door klappen op een boek. Wij deden dat tot nu toe met handgeklap. Het is aan mij om nu uit te zoeken of die man gelijk heeft. Als dat zo is, veranderen we het.’’

De noten ontleden en analyseren was monnikenwerk, de volgende opgave – hoe brengen we de muziek live ten gehore? – was zo mogelijk nog ingewikkelder. ,,We zijn onverbeterlijke perfectionisten. Als het gaat om authenticiteit, streven we naar 100 procent. Dus moesten we op zoek naar de instrumenten en apparatuur die The Beatles ook gebruikten.’’

Van Poppels eerste aanschaf is een zeldzame Lowrey Heritage Deluxe. Een vrouw uit New York biedt het orgeltje, noodzakelijk voor Lucy In The Sky With Diamondsen Being For The Benefit Of Mr. Kite, op eBay te koop aan. Voor 195 dollar is Van Poppel de nieuwe eigenaar. Een spotprijs, hoewel het ding – eenmaal aangekomen in Nederland – gevuld blijkt met muizennesten een maandenlange restauratie moet ondergaan omdat veel draden zijn doorgeknaagd.

De afgelopen jaren heeft Van Poppel voor tonnen aan versterkers, keyboards, gitaren, drums en geluidsapparatuur gekocht. Het ‘Analoguesmuseum’, zoals ze het zelf liefkozend noemen, beslaat vandaag de dag twee trailers. Er zitten zeldzame instrumenten tussen, waaronder een clavioline-keyboard (voor Baby You’re A Rich Man), een Hohner Pianette (voor I Am The Walrus), een ouderwetse buisklok (voor Penny Lane) en een ‘antieke’ Indiase sitar (voor Love You Too en Within You Without You).

Tekst gaat verder onder de foto…

Felix Maginn, Jac Bico en Diederik Nomden in een vintage-gitaarwinkel in Liverpool.

Felix Maginn, Jac Bico en Diederik Nomden in een vintage-gitaarwinkel in Liverpool. © Daniel Burdett

Liverpool, augustus 2018

Tijdens de naborrel in het Liverpool Philharmonic is het een komen en gaan van oude sterren. Freda Kelly, secretaresse van Beatles-manager Brian Epstein en later voorzitter van de internationale Beatles-fanclub, bedankt de bandleden voor wat ze een prachtige, historische, emotionele avond noemt. Joey Molland van de band Badfinger is lyrisch over de show, evenals oude rockers Billy Kinsley en Tony Crane van jarenzestigband The Merseybeats, die zeggen menig traantje te hebben weggepinkt.

Ik heb me deze muziek zo eigen gemaakt, dat ik inmiddels volledige controle heb over mijn emoties.

Bart van Poppel

Op de vraag of hij zelf weleens geëmotioneerd is tijdens optredens, verschijnt een glimlach op het gezicht van Van Poppel. ,,Ik heb me deze muziek zo eigen gemaakt, dat ik inmiddels volledige controle heb over mijn emoties. Ik weet wel dat Diederik lang heeft geworsteld met She’s Leaving Home. Het deed hem zo aan zijn eigen dochter denken die ooit het huis uit zal gaan, dat het hem niet lukte het nummer te zingen zonder vol te schieten. Maar ook daarvoor geldt: door het veel te doen, krijg je controle.”

Eregast in de Liverpool Philharmonic is de gerenommeerde Britse Beatles- biograaf Mark Lewisohn. Tijdens het optreden bewoog hij als een volleerd luchtdrummer mee met de muziek. Lewisohn is onder de indruk van de liveshow. ,,Deze jongens spelen de muziek niet, ze leven het. Ze zitten er helemaal in, met empathie voor de makers, de noten en de betekenis van die nummers. Wat ik ook zo waardeer is dat ze er geen theater, imitatie of pastiche van maken. Niemand zingt zoals The Beatles, dus kun je maar beter zo oprecht en eerlijk mogelijk met je eigen stem zingen. Dat doen ze, en dat maakt het allemaal nog zuiverder en intenser dan als ze een stemmetje zouden opzetten. Ik denk dat The Beatles zelf dit ook wel hadden kunnen waarderen.”

Lewisohn vindt dat The Analogues met hun ambitieuze plannen een flink risico hebben genomen. ,,Deze muziek ligt zo diep in het hart van zoveel mensen, dat je het al snel fout doet. Daarnaast is dat latere werk van The Beatles zo gecompliceerd, dat je snel op je gezicht kunt gaan. Ik vind het heel knap dat ze al die hindernissen hebben genomen.”

Over de vraag of hij het niet gek vindt dat het Hollandse jongens zijn die op het idee zijn gekomen nummers te spelen die The Beatles zelf nooit live speelden, moet Lewisohn even nadenken. „Ik kan er dit over zeggen: natuurlijk is Liverpool de geboortegrond van The Beatles, maar dat maakt ze niet tot iets door en door Brits. The Beatles zijn een internationaal fenomeen. Voor het reproduceren van hun muziek maakt het niet uit wat er in je paspoort staat.”

Nederland, 2015 – 2018

Van Poppel en Gehring bereiden zich in de immense Central Studios in Utrecht voor op de liveshow in Liverpool. Tijdens een koffiepauze filosoferen ze hardop over de toekomst van The Analogues. Van Poppel: ,,Ik hoop dat we iets hebben opgebouwd dat kan voortleven als wij oud en versleten zijn. De muziek is uitgezocht, de instrumenten en apparatuur zijn voor handen: nu nog een stel mafkezen die bereid zijn het stokje over te nemen.’’

© Els Zweerink

The Analogues live in het Liverpool Philharmonic.

The Analogues live in het Liverpool Philharmonic. © Els Zweerink

Gehring en Van Poppel geven toe dat ze er zo nu en dan een hard hoofd in hadden dat dit project zou lukken. Gehring: ,,Aan het begin van dit muzikale avontuur heb ik me weleens op mijn hoofd gekrabd. Stonden we daar met al die apparatuur en mensen in een zaal met 250 bezoekers en 500 lege plekken. Soms had ik de indruk dat er meer mensen op het podium stonden dan er in de zaal zaten. Toen ontstond wel een dilemma: gaan we de productie verkleinen en aanpassen aan de zalen en de bezoekersaantallen, waardoor we eigenlijk iets zouden doen waar we niet helemaal achter stonden? Of gingen we een gooi doen naar het grote publiek en de grote zalen? Ik ben verschrikkelijk blij dat we het geluk hebben gehad dat die tweede optie waarheid is geworden.’’

Volgens Fred Gehring was het tv- optreden in DWDD in januari 2016 cruciaal in de ontwikkeling van de band. Na die uitzending verkoopt de complete Magical Mystery Tour-theatertour uit. Een bombardement aan positieve recensies doet de rest. Er volgen optredens in Theater Carré, het Norwich Theatre Royal, het Concertgebouw in Amsterdam, de Ziggo Dome en de tuin van Paleis Soestdijk.

Ondanks de groeiende status denkt Gehring dat er nog heel wat moet gebeuren voordat The Analogues winst maken. ,,Met al die uitgaven die we hebben gedaan en dat hele museum dat we achter ons aanslepen is The Analogues natuurlijk een tamelijk beroerd businessconcept. Waarom ik het dan toch doe? Niet omdat ik mezelf zo nodig op een podium terug wil zien, hoeveel ik daar ook van geniet. Ik doe het omdat ik het me kan veroorloven. En uit idealisme: ik wil dat deze muziek wordt gevierd.’’

Misschien is The Analogues ook wel een van de vrolijkste en muzikaalste uitingen van een midlifecrisis ter wereld. Of zoals Gehring het verwoordt: ,,Natuurlijk heeft dit een klein vroeger-was-alles-beter-randje. Het is toch heerlijk om je onder te dompelen in de comfortzone van je verleden? Waarom juist deze muziek me zo diep raakt? Misschien heeft het met leeftijd te maken. In 1966 was ik 12 jaar. Op die leeftijd hoorde ik The Beatles voor het eerst en dat kwam heel hard binnen. Ik denk dat je in je puberteit ontvankelijk bent voor muziek. Daarnaast, en dat is een rationeel antwoord, vind ik het ongekend dat The Beatles in een periode van vier jaar zes weergaloze albums hebben gemaakt. Ik vind oprecht dat ik deze muziek moet doorgeven.’’

Van Poppel: ,,Misschien een beetje filosofisch, maar misschien is dit project ook een mooi tegengeluid in een tijd waarin automatisering en digitalisering de maat slaan. Ik zie ook bij jongeren weer een interesse in ambachtelijkheid en authenticiteit. Mensen kopen ook weer volop vinyl-albums. In die zin zijn we toch een beetje van deze tijd.’’

Liverpool, augustus 2018

Vorig jaar, toen de band druk was met de tournee in het kader van Beatlesalbum Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, verscheen een documentaire over The Analogues. Dit jaar werkt dezelfde ploeg mensen aan een vervolgdocumentaire, waarin het bezoek van de groep aan de Engelse havenstad een voorname rol speelt.

Een staande ovatie.

Een staande ovatie. © Daniel Burdett

De tijd in Liverpool moet zo efficiënt mogelijk worden benut, dus scheurt de groep op de dag van het optreden langs allerlei Beatlesattracties in een tempo waar een gemiddelde Japanse toerist een diepe buiging voor zou maken. Ze poseren bij het Beatles-standbeeld bij de haven en wonen een herdenkingsdienst bij voor George Harrison. Daarnaast doen de bandleden in verschillende koppels interviews voor lokale media en BBC Radio.

Ook de dag na het optreden in de Liverpool Philharmonic zit het tempo er flink in. Van Poppel heeft het soms zwaar. ,,Dat gejakker door Liverpool: het werd me gistermiddag even te veel. Ik ben afgehaakt en naar mijn hotel gegaan om te rusten. Je moet een zekere rust en concentratie hebben als je aan zo’n optreden begint.”

Ondanks alle opwinding van de avond ervoor ogen de bandleden op het terras van de Starbucks deze middag vrolijk en uitgeslapen. Zanger/toetsenist Diederik Nomden, de avond ervoor doodgeknuffeld vanwege zijn prachtige vertolking van de ballad Blackbird, zegt het geslaagde optreden te hebben gevierd met een wilde nacht stappen. Bij collega Maginn informeert hij naar de kwaliteit van de Britse paracetamol.

Na de Starbucks doet de groep nog een rondje Liverpool. In de hysterische, in Beatlessferen gedrenkte Matthew Street met The Cavern Club, lijkt het alsof Paul McCartney en Ringo Starr zelf de stad bezoeken. De bandleden delen handtekeningen uit, poseren voor de fotocamera’s en luisteren naar de enthousiaste fans. Gitarist Jac Bico: ,,Best ironisch, we roepen altijd in koor dat het ons gaat om de muziek en niet om de poppetjes, en hier worden we voortdurend herkend en gaan we met fans op de foto.’’

Wie is wie?
Fred Gehring (64): Oprichter, financier en zanger/drummer. Drumt al zijn hele leven, maar een topbaan bij Tommy Hilfiger zat een muzikale carrière lang in de weg.

Bart van Poppel (62): Zanger/bassist, muzikaal archeoloog en bandleider. Speelde voor The Analogues onder meer in Loïs Lane, Shine en Tambourine.

Jac Bico (61): Zanger/sologitarist. Speelde daarvoor in bands als Loïs Lane, Beeswamp en Tambourine en werkte in de studio met Doe Maar, Jiskefet en Huub van der Lubbe.

Diederik Nomden (42): Zang, gitaar, toetsen. Speelde in Johan en Daryll-Ann. Is vocaal ijzersterk in het zoetgevooisde werk.

Jan van der Meij (63): Zanger/gitarist. Speelde iin rockbands als Powerplay en Vitesse. Heeft een goede ‘ruige’ Paul McCartney (denk aan het einde van Hey Jude) in huis.

Felix Maginn (49): Noord-Ier van geboorte. Zanger/gitarist. Woont sinds jaar en dag in Nederland en maakte furore in bands als Supersub en Moke.

(Bron: ad.nl)