Wat schreeuwt Ringo Starr aan het einde van een van de versies van Helter Skelter? Toen ‘Helter Skelter’ van de Beatles verscheen in November 1968, als onderdeel van hun zelfbenoemde ‘White Album’, was het alleen maar een van de laatste voorbeelden van hoe de band tot stand was gekomen, lang na de fantastische dagen van ‘I WantTo Hold Your Hand’, ‘Love Me Do’, en andere vroege hits.
Hoewel het algemeen bekend was dat Paul McCartney het best kon schreeuwen, bracht ‘Helter Skelter’ dit naar een nieuw level, maar het was meer dan alleen zijn verwoede vocale bijdrage; de gitaren, bas, en drums waren oorverdovend vergeleken met het normale materiaal die je kon horen op de radio eind jaren ’60. Maar, men kan er over redetwisten dat er niets was, of in dit geval niemand, harder dan de stem die je aan het einde van dit nummer hoort.
Ja, dat was Ringo Starr die je iets hoort roepen aan het einde van ‘Helter Skelter’ en het is je vergeven wanneer dat feit je verraste toen je het voor het eerst hoorde. Dit is namelijk het bandlid wat de minste lead-vocals zong op Beatles songs, en stond niet bekend voor zijn schreeuwen zoals McCartney en John Lennon dat wel waren. Maar wat schreeuwde hij nu eigenlijk, en wat dreef hem er toe die – nu beroemde – woorden uit te roepen ?
Zoals gedocumenteerd in de Beatles Bijbel, duurde het maanden voordat ‘Helter Skelter’ zijn uiteindelijke vorm bereikte, de eerste pogingen om de song op te nemen dateren uit Juli 1968. In September namen de Fab Four het nummer nog een keer op, ze maakten het korter, strakker, en veel zwaarder.
In zijn biografie ‘Many Years From Now’, vertelt Paul McCartney uitgebreid over de moeite die het kostte. We vroegen de technici en George Martin om het geluid van de drums op te voeren en dan echt zo hard en vreselijk als mogelijk was, en we speelden het en zeiden, ‘Nee, klinkt nog steeds te braaf, het moet luider en vuiler,” vertelde hij aan biograaf Barry Miles.
Uiteindelijk eisten de pogingen van de Beatles om de drums een extra impuls te geven zijn tol op Ringo Starr. McCartney vervolgde, ” Aan het einde hoor je Ringo roepen “Ik heb blaren op m’n vingers !”, “Dat was niet als grap bedoeld, zijn handen bloedden aan het einde van die take, hij had zo woest gedrumd.”
Het was de perfecte uitroep om een nummer in wezen te beëindigen, geschreven om de Who te overtreffen met hun ongebruikelijke zware track, ‘I Can See for Miles’, wat eindigde als hun enige nummer op de Billboard Top 10 hitlijst. Maar het moet gezegd dat Starr’s “I’ve got blisters on my fingers” niet op alle versies van ‘Helter Skelter’ voorkomt.
RINGO’S SCHREEUW IS ALLEEN TE HOREN OP HET STEREO WHITE ALBUM. Terwijl de meeste ‘nieuwe’ Beatles fans bekend zijn met de versie van ‘Helter Skelter’ waarop Ringo schreeuwt “I’ve got blisters on my fingers”, is dat altijd de stereo versie van het nummer. Die versie, die bijna vier en een halve minuut duurt, heeft die wilde, chaotische uitgang in al zijn glorie, helemaal tot het allerlaatste akkoord waar het gejammer van Starr wordt geaccentueerd. Zoals ‘uDiscoverMusic’ schreef: de mono versie van ‘Helter Skelter’ is bijna een minuut korter met 3.39 minuten en eindigt met een fade-out.
Maar de stereo versie verandert de fade-out in een fake-out, waarin de instrumentale delen er langzaam terug in komen. Inclusief wat willekeurige saxofoon en trompet gedeeltes van respectievelijk John Lennon en de roadie van de Beatles, Mal Evans, terwijl beide mannen bijdragen aan de opzettelijke disharmonie te midden van het repetitieve slot.
Met dank aan het niet onafzienlijke deel in hoe de Beatles alles uit de kast haalden om het zo zwaar en rauw mogelijk te maken, ‘Helter Skelter’ verdient zijn plaats als een van de nummers die heeft geholpen met de geboorte van heavy metal. Maar het zou nooit hetzelfde zijn geweest zonder die onmenselijke schreeuw aan het eind.
(Bron: grunge.com)
(Vert: Trix van Twist)