Artikel uit de krant.
Het derde seizoen van dé cultserie uit de jaren 90 is er bijna. Was je nog amper uit de luiers toen het eerste seizoen op tv kwam? Toch kijken. Twin Peaks is als The Beatles: nooit achterhaald.
Nog heel even en het derde seizoen van Twin Peaks is er, de Amerikaanse cultserie van begin jaren negentig. Op het Cannes Filmfestival (van 17 tot 28 mei) worden de eerste twee afleveringen vertoond, vanaf zondag 21 mei zendt Showtime het nieuwe seizoen uit in Amerika. Of en waar de serie in Nederland te zien zal zijn is nog niet bekend.
Direct na de aankondiging van het derde seizoen in oktober 2014, ontstond op internet en tv de tweespalt tussen optimistische en sceptische fans. Kan de serie voldoen aan de verwachtingen? Of ruïneren de makers David Lynch en Mark Frost de mystiek door nu antwoorden te geven op onopgeloste mysteries van toen?
Op de redactie van NRC ontstond een heel andere discussie, tussen mensen die de serie wél en niet zagen, of zelfs niet kenden. De kijkers probeerden Twin Peaks uit te leggen aan niet-kijkers. Ze wilden ze overhalen om de serie alsnog te gaan bekijken, maar waarom zou je tijd besteden aan een oude serie terwijl we worden overspoeld met moderne kwaliteitsseries?
Een collega zei dat ze Twin Peaks niet kende omdat de serie „van voor haar tijd” was. Maar, zei iemand anders: „The Beatles ken je toch ook? Die zijn ook van voor jouw tijd.”
Goed punt.
Is het nou geniaal of onzinnig?
Er zijn nog wel meer overeenkomsten tussen The Beatles en de serie. Twin Peaks zit vol met surrealistische elementen. Een dansende dwerg, een lama in de foyer of een reus in een droom. Stuk voor stuk elementen waar fans nog altijd hun hoofd over breken. Is dit diepzinnig, geniaal? Of gewoon een onzinnig stukje film? Soortgelijke discussies zijn er rond de teksten van Beatles, zoals bij ‘I Am The Walrus’, net zo surrealistisch en raar als Twin Peaks. Fans breken zich nog steeds het hoofd over zinnen als ‘Yellow matter custard dripping from a dead dog’s eye’ – wat kon dat betekenen?
En wat te denken van de vreemde taal die personages in de droomwereld van Twin Peaks gebruikten? Acteurs spraken de tekst andersom in en de opname werd achterstevoren afgespeeld. De zin klopte, maar de articulatie werd heel merkwaardig. The Beatles lieten hun gitaarsolo’s in sommige nummers ook achterstevoren afspelen.
Nog een grappige overeenkomst: David Lynch en Mark Frost werkten in het begin nauw samen. Geleidelijk werd dat minder. De samenwerking tussen John Lennon en Paul McCartney werd ook steeds minder Hecht.
Opeens stopte het
De voornaamste vergelijking dringt zich op in het tweede seizoen van Twin Peaks. ABC, dat de serie uitzond, drong aan op oplossingen voor de vele mysteries. De schrijvers maakten de serie alleen maar vager en vager. Toen halverwege de moord op tienermeisje Laura Palmer was opgelost en werd gefocust op nieuwe verhaallijnen, kelderden de kijkcijfers. ABC nam geen nieuwe afleveringen aan en de serie stopte met een open einde.
it doet denken aan Let it Be, de laatste film die The Beatles opnamen. Het idee was om de hele productie van het laatste album te filmen. The Beatles zouden hun hele manier van werken tonen in een documentaire en afsluiten met een groots concert. De verhoudingen tussen de bandleden waren echter bekoeld, onderlinge spanningen kwamen duidelijk naar voren in Let it Be. De kijker zag het langzaam uiteenvallen van één van de invloedrijkste bands in de twintigste eeuw. Net als Twin Peaks kreeg Let it Be niet het geplande einde.
Ze sloten allebei trouwens wel briljant af. Let it Be met een spontaan en magisch optreden bovenop een gebouw in Londen, een stunt die later door veel bands werd gekopieerd. Twin Peaks eindigde met een daverende cliffhanger.
Angstaanjagend origineel
Soms lijkt de vergelijking tussen The Beatles en Twin Peaks wat scheef. De invloed van The Beatles op de muziekgeschiedenis is toch vele malen groter dan de invloed van Twin Peaks op de tv-geschiedenis?
Ook hier kun je over discussiëren. Het eerste seizoen van Twin Peaks kwam uit in april 1990, toen er nog geen grote kwaliteitsseries werden gemaakt. Er waren soaps als As The World Turns, The Bold and The Beautiful en sitcoms als Seinfeld en Cheers. Maar filmische series met een langlopend plot waren er niet totdat David Lynch en Mark Frost met Twin Peaks begonnen.
Richard Zoglin, criticus van Time Magazine, schreef in 1990: „Twin Peaks klinkt als een mengeling van tv-genres. Het is echter iets wat je nog nooit hebt gezien. Misschien wel het meest angstaanjagende originele werk ooit op de Amerikaanse televisie.” Lynch was een filmregisseur, bekend van surrealistische films als Eraserhead en Blue Velvet. Met Twin Peaks zorgde hij voor een revolutie in de tv-geschiedenis en effende hij de weg voor latere series als The X-Files, The Sopranos en recenter True Detective. De culturele invloed van de serie is niet te onderschatten.
Dus wat zeg je tegen iemand die Twin Peaks niet kent? Hetzelfde als tegen de zonderling die nog nooit iets van The Beatles heeft gehoord. Luister de platen en begin bij het begin. Kijk de serie en begin met seizoen één.
(Bron: bnr.nl)