Laten we eerlijk zijn: toen The Beatles in 1966 de dubbelsingle ‘Yellow Submarine’/’Eleanor Rigby’ uitbrachten, zag de wereld dat niet aankomen. De koppeling van een ballad over eenzaamheid met een vrolijke meezinger leek ronduit vreemd.
Toen Ray Davies van The Kinks in 1966 in een muziektijdschrift het Beatlesalbum ‘Revolver’ besprak, weerspiegeldehij waarschijnlijk de mening van veel ‘serieuze’ muzikanten van die tijd. Hij deed ‘Yellow Submarine’ af als “echt een hoop onzin” en hij was evenmin enthousiast over ‘Eleanor Rigby’ en noemde het een lied “om muziekleraren op basisscholen te plezieren”.
De geschiedenis is echter anders. ‘Yellow Submarine’ is door Paul McCartney bedacht als een kinderliedje en is zowel een favoriet van kinderen als een protestlied geworden. ‘Eleanor Rigby’ – onconventioneel in zijn grimmige onderwerp en uitvoering (met een strijkkwartet, zonder dat de band instrumenten bespeelt) – markeerde de overgang van The Beatles van popband naar meer een experimentele studio-act en maakte de weg vrij voor het beeldbepalende en vernieuwende album ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ in het volgende jaar.
De single, die op dezelfde dag als ‘Revolver’ in het VK werd uitgebracht, stond vier weken bovenaan de hitlijsten. In de VS is dat iets gecompliceerder, omdat beide kanten van de single in aanmerking kwamen voor een plaats op de hitparade. Als gevolg hiervan piekte ‘Yellow Submarine’ op nummer twee, terwijl ‘Eleanor Rigby’ net de top tien miste. Het is aannemelijk dat de single in de VS op nummer één zou zijn gekomen, maar vanwege de controverse rond John Lennons ‘populairder dan Jezus’-opmerkingen enkele maanden eerder en de onwil van Capitol Records om ‘Eleanor Rigby’ te promoten uit angst voor een nieuwe reactie uit religieuze hoek op de tekst (‘Eleanor Rigby died in the church’ en ‘no-one was saved’).
‘Yellow Submarine’ is waarschijnlijk het bekendste Beatlesnummer dat drummer Ringo Starr zingt en Paul McCartney heeft gezegd dat hij het schreef met Ringo in gedachten. In de biografie ‘Many Years From Now’ van Barry Miles zegt Paul: “Ik zag het als een lied voor Ringo, wat het uiteindelijk ook bleek te zijn, dus hield ik de zang eenvoudig. Ik verzon gewoon een deuntje in mijn hoofd en begon toen een verhaal te maken over een soort oude zeeman, die de jonge kinderen vertelde waar hij had gewoond en dat er een plek op de zeebodem was geweest waar hij een gele onderzeeër had.”
(Bron: independent.ie)
(Vert: Aad Kuling)